PostImageBlock
/endPostImageBlock

چهل داستان و چهل حديث از حضرت فاطمه زهرا (س)

عبدالله صالحی

پيشگفتار

فروزنده ولايت

خلاصه حالات سوّمين معصوم

ثناى ميلاد فاطمه سلام اللّه عليها

سخن در شكم و ورود نور

زينت منزل يا رضايت خداوند

مهريّه و جهيزيّه بهترين عروس

عروس به سوى حجله يا خانه بخت

هجرت به سوى مدينه

عايشه و گريه حضرت زهراء عليها السلام

دلسوزى دختر براى پدر

شادمانى ملائكه از قضاوت حضرت زهراء سلام اللّه عليها

قرائت قرآن و گردش سنگ آسياب

سه همسر ميهمان و خرماى بى هسته

هر چيز را با هركس مگو و مخور

پايه تخت و انگشتر بهشتى

سه نوع دستور غذا خوردن

تقسيم كار و پاداش اطاعت

بهترين روش سعادت بخش براى زن

فاطمه، يگانه بانوى عشق و پاكى

در فكر ديگران و براى ديگران

اهميّت نماز، 15 ضرر و زيان در نماز

شادى با ديدار فاطمه عليها السلام

ملاقات در بستر بيمارى

شوخى زن و شوهر با رضايت خداوند

قداست و عظمت فاطمه سلام اللّه عليها

بهشت و پيراهن خون آلود حسين عليه السّلام

گريه دوستان و شفاعت زنان

چگونگى دفاع از حقّ خود

بى تابى دختر و بشارت پدر

اذان و تجلّى خاطرات پدر

فخر حوّا و عظمت زهراء عليها السلام

فاطمه زهراء و اسرار پدر صلّى الله عليه وآله

نسوختن انگشت در ديگ حريره

پاداش پاسخگوئى به مسائل

تدوين مصحف فاطمه عليها السلام

لوح حضرت فاطمه سلام اللّه عليها

گزيده اى از متن لوح مقدّس

قضاوت در بهترين خطّ

استقبال از مرگ يا رفتن به ميهمانى

سفارشى مهمّ در آخرين لحظات

بهترين الگو براى بانوان

وصاياى حضرت

عروج ملكوتى يا پرواز نجاتبخش

پنج درس آموزنده و ارزشمند

بلبل شيرين سخن

چهل حديث گهربار منتخب

پيشگفتار

شكر و سپاس بى منتها، خداوند منّان را، كه ما را آفريد و تمام امكانات سعادت بخش و نعمت هاى خوشبختى، و اسباب و وسايل هدايت را در اختيار ما قرار داد.

و بهترين درود و تحيّت بر روان پاك اشرف مخلوقات، پيامبر عظيم القدر اسلام، و بر اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام، خصوصا يگانه دخت خاتم پيغمبران، سرور زنان دنيا و آخرت، حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه عليها.

و لعن و نفرين بر ظالمان و دشمنان ايشان، كه در حقيقت دشمنان خدا و رسول هستند.

نوشتارى كه در اختيار شما خواننده محترم قرار گرفته، گزيده اى از سخنان و زندگى سراسر آموزنده اوّلين مظلوم ستمديده اءهل بيت رسالت است، كه پس از پدر تا آخر عمر از شدّت مصائب روحى و جسمى گريه و ناله مىكرد.

سوّمين معصومى كه آفرينش جهان هستى به بركت وجود مقدّس اوست، همان طورى كه در حديث قدسى خطاب به رسول خدا صلّى الله عليه وآله چنين آمده است:

«لَوْلاكَ لَما خَلَقْتُ الا فْلاكَ، وَلَوْلا عَلىُّ لَما خَلَقْتُكَ، وَلَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما».

يعنى؛ اى محمّد! اگر تو نبودى، جهان با اين عظمت را نمى آفريدم و اگر علىّ عليه السلام نبود، تو را نمى آفريدم و اگر فاطمه زهراء سلام اللّه عليها نمى بود، شماها را نمى آفريدم.

و ده ها آيه قرآن، حديث قدسى و روايت در فضيلت و عظمت آن بانوى نمونه بشريّت، الگوى تمام عيار زنان جوامع اسلامى، كه با سندهاى متعدّد در كتاب هاى مختلف وارد شده است.

و اين مجموعه برگزيده و گلچينى است از ده ها كتاب معتبر(1) در جهت هاى مختلف: عقيدتى، فرهنگى، عبادى، سياسى، اقتصادى، اجتماعى، اخلاقى، تربيتى و....

باشد كه اين ذرّه دلنشين و لذّت بخش مورد استفاده و إ فاده عموم خصوصا جوانان و دوشيزگان محترم قرار گيرد.

و ذخيره اى باشد: «لِيَوْمٍ لايَنْفَعُ مالٌ وَ لابَنُون إِلاّ مَنْ اءَتَى اللّه بِقَلْبٍ سَليم لى وَ لِوالِدَىّ، وَ لِمَنْ لَهُ عَلَيَّ حَقّ» إ ن شاء اللّه تعالى.

«مؤلّف»

اختر گوهرنماى

فروزنده ولايت

اى ماه دو هفته، اختر آوردى اى نور خدا از جيب عصمت از مركز آسمان رفعت از نافه ناف خطّه خاك هستى دادى به كشتىِ إ مكان خود صادر اوّلى وز اوّل هم تلخى كام ما امروز جانى به جهان، دوباره دادى اى پادشه سرير لولاك يكتاست علىّ و نيست همتايش ختم رسل چو فاطمه گر دخترى نداشت گر خلقت بتول، نمى كرد كردگار از اين دو گر يكى نه به هستى قدم زدى بى دختر پيغمبر ما عرصه وجود 

اى درّ يتيم، گوهر آوردى يعنى ز خديجه دختر آوردى تابنده چه ماه انور آوردى يك توده ز مشگ و عنبر آوردى اى كشتىِ هستى، لنگر آوردى يك صادر ديگر مصدر آوردى بيرون كردى و شكر آوردى يك باره، روان ديگر آوردى بر فرق وجود افسر آوردى او را به علىّ برابر آوردى (2) بى شبهه آسمان حيا اخترى نداشت در روزگار، شير خدا همسرى نداشت اين يك براستى زنى و آن شوهرى نداشت مانند امّتى است كه پيغمبرى نداشت (3)

خلاصه حالات سوّمين معصوم

ولادت با سعادت آن بانوى نمونه و مجلّله. بنابر مشهور، روز جمعه، بيستم ماه جمادى الثّانى سال پنجم بعثت، سه سال پس از جريان معراج در شهر مكّه معظّمه واقع شد؛ و جهان ظلمانى را به نور مقدّس خود روشن نمود.

و چون آن حضرت به دنيا آمد تنى چند از زنان بهشتى با ظرف هائى از آب كوثر در كنار بستر خديجه حضور يافته و نوزاد را غسل دادند.

پس از آن، نوزاد لب به سخن گشود و اظهار داشت:

«اءشهد اءن لا إ له إ لاّ اللّه، و اءنّ اءبى رسول اللّه سيّد الا نبياء، و اءنّ بَعْلى سيّد الا وصياء، و وُلدى سادة الاسباط».

و سپس نام يكايك آن زنان بهشتى را به زبان آورد؛ و بر هر يك سلام نمود.

نام: فاطمه، زهراء(4)، صلوات اللّه و سلامه عليها.

كنيه: اُمّ اءبيها، اُمّ الا ئمّة، اُمّ الحسنين و....

لقب: سيّدة نساء العالمين، بضعة الرّسول، بتول، صدّيقة، راضية، مرضيّة، مباركة، طاهرة، مطهّرة، عذراء، زكيّة، محدّثة، صفيّة، سيّدة، عابدة، مظلومة، حكيمة، حليمة، تقيّة، حبيبة، كاظمة، رؤوفة و....

و هر يك از لقب ها، اشاره به بعضى از كمالات و صفات حسنه مخصوص آن بانوى مكرّمه خواهد بود.

پدر: حضرت محمّد، پيامبر عظيم القدر اسلام صلّى الله عليه وآله مىباشد.

مادر: خديجه دختر خويلد، اوّلين زنى كه به وحدانيّت خداوند و نيز رسالت پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله ايمان آورد و همراه آن حضرت نماز جماعت خواند؛ و تمام ثروت خود را كه يكى از ثروتمندان مهمّ بوده است براى ترويج دين اسلام در اختيار همسرش، حضرت رسول قرار داد.

خادمه آن حضرت: فضّه نام داشت كه خود داراى فضائل و مناقبى است، از آن جمله اين كه حافظ تمام قرآن بود.

نقش انگشتر حضرت: «اءمِنَ الْمُتوسِّلُونَ» بوده است.

حضرت زهراء سلام اللّه عليها كوچكترين فرزند خانواده و تنها يادگار حضرت رسول صلّى الله عليه وآله بود.

آن بانوى بزرگوار، بسيار مورد تكريم و احترام خاصّ پدرش رسول گرامى اسلام قرار مىگرفت و حتّى بارها هنگام ورود جلوى پايش بلند مىشد و پيشانى او را مىبوسيد و مىفرمود:

فاطمه از من است و من از اويم، پدرش فدايش باد، هر كه فاطمه را خوشنود نمايد مرا خوشنود كرده، و هر كه او را ناراحت نمايد مرا ناراحت كرده است و....

در بسيارى از روايات آمده است: حضرت زهراء سلام اللّه عليها، در طول مدّت عمر پر بركت خود، هيچ گاه خون حيض و يا خون نفاس مشاهده ننمود؛ و بر خلاف ديگر زن ها هميشه پاك و پاكيزه بود و به همين جهت است كه آن حضرت را طاهره و مطهّره ناميده اند.

در سنين هشت سالگى از شهر مكّه معظّمه به سوى شهر مدينه منوّره مهاجرت نمود.

در مورد زمان ازدواج حضرت زهراء سلام اللّه عليها بين مورّخين و محدّثين اختلاف نظر است؛ ولى مشهور آن است كه حضرت در سنين ده سالگى به ازدواج اميرالمؤمنين، امام علىّ عليه السلام در آمد، كه در ماه مبارك رمضان نامزدى و خطبه نكاح واقع شد؛ و در ماه ذى الحجّة مراسم عروسى انجام گرفت.

در مدّت عمر آن حضرت نيز بين تاريخ نويسان و راويان حديث اختلاف نظر است، ولى مشهور عمر مبارك حضرت را بين 18 تا 25 سال گفته اند.

همچنين در اين كه آن بانوى مكرّمه چند روز پس از شهادت پدر گراميش، دار فانى را وداع گفت و به شهادت رسيد، در كتاب هاى تاريخ و حديث، مابين چهل روز تا شش ماه آمده است، ولى معروف بين 75 تا 95 روز گفته شده است.

ليكن مشهور سيزدهم جمادى الاوّل و يا سوّم جمادى الثّانى، سال دهم هجرى قمرى را گفته اند.(5)

علّت رحلت و شهادت آن مظلومه تاريخ: مصيبت ها و شكنجه هاى دردناكى بوده است كه پس از رحلت پيامبر اسلام صلّى الله عليه وآله، توسّط افراد معلوم الحال بر آن حضرت وارد ساختند كه تاريخ، آنها را ثبت نموده است.

به طورى كه حضرت پس از پدرش هيچ گاه خندان و شادمان ديده نشد، بلكه مرتّب گريان و ناراحت بود تا جائى كه يكى از چهار گريه كنندگان عالم به حساب آمده است.

آن حضرت اوّلين فردى بود كه در اسلام، برايش توسّط اءسماء بنت عُميس، با تقاضاى خود حضرت تابوت ساخته شد، به جهت آن كه حتّى پس از وفاتش حجم بدن مقدّسش مورد ديد افراد قرار نگيرد.

مراسم غسل و كفن و دفن، همچنين نماز بر جنازه مطهّر آن حضرت توسّط همسرش، امام علىّ عليه السلام و برخى ديگر از نزديكان خاصّ، شبانه انجام گرفت.

و محلّ قبر آن حضرت تا هنگام ظهور امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف از چشم همگان مخفى و پنهان بوده و خواهد بود.

فرزندان: حضرت داراى سه فرزند پسر به نام هاى: امام حسن، امام حسين، محسن؛ و دو دختر به نام هاى: حضرت زينب و امّ كلثوم عليهم السلام بوده است.

نماز آن حضرت: دو ركعت است، در ركعت اوّل پس از قرائت سوره حمد، صد مرتبه سوره قدر، و در ركعت دوّم صد مرتبه سوره توحيد خوانده مىشود.

و پس از سلام نماز، تسبيحات آن حضرت؛ و سپس صد مرتبه صلوات بر پيغمبر و اهل بيتش سلام اللّه عليهم فرستاده مىشود.

و بعد از آن حوائج و خواسته هاى مشروعه خود را از درگاه خداوند متعال در خواست نمايد.(6)

ثناى ميلاد فاطمه سلام اللّه عليها

به ساقى اى صبا بگو، حاجت ما برآورد به ساغر لطيفه گو، بگو لطيفه اى بگو بگو به ماه آسمان، به خود نبالد اين قَدَر ماه جمادى آمده، موقع شادى آمده دوباره گشته اين جهان به رتبه، برتَر از جنان دوش شنيدم اين ندا كه امشب از ره وفا چه دخترى كه مظهر شرم و حيا و عفّت است نيافريده ذات حقّ به جز خديجه مادرى به بحر رحمتش خدا بيافريد يك صدف خدا براى عقل كلّ، دخترى همچو برگ گل بهر نثار مقدمش ز فرو شادى و شعف به شاءن دخت مصطفى جبريل امشب از سَما نديده مهر مادرى چو خاتم پيمبران مهين حبيبه خدا، ديده گشود از وفا 

ساغرى از براى ما، ز آب كوثر آورد كه مطرب از ره وفا چنگ به مضمر آورد كه ماه بى قرين من، سر از افق در آورد باز منادى آمده، به نخل دل بر آورد كه حقّ به خيل بانوان هادى و رهبر آورد براى ختم الا نبياء خديجه دختر آورد چه عفّتى كه عصمتش صفاى ديگر آورد كه دخترى چو فاطمه پاك و مطهّر آورد كه يازده گهر از او و صُلب حيدر آورد به كورى دو ديده مرده اءبتر آورد لعل گهر طبق طبق، مريم و هاجر آورد چو برگ گل ورق ورق آيه ز داور آورد فاطمه را خداى او به جاى مادر آورد كه چون حسين آيتى بر خصم ستمگر آورد(7)

سخن در شكم و ورود نور

روزى مفضّل بن عمر به محضر امام جعفر صادق عليه السلام شرفياب شد و از آن حضرت پيرامون چگونگى ولادت حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه عليها سؤال كرد؟

امام صادق عليه السلام فرمود: هنگامى كه حضرت خديجه با پيغمبر خدا صلّى الله عليه وآله ازدواج كرد، زنان مكّه با او به مخالفت برخاستند و خديجه از اين امر بسيار نگران و اضطراب داشت، تا آن كه بعد از مدّتى، نطفه حضرت زهراء سلام اللّه عليها منعقد گرديد.

و پس از گذشت اندك زمانى، جنين مونس مادر خود شد و از درون شكم با وى سخن مىگفت و خديجه اين راز را پنهان مىداشت تا آن كه روزى حضرت رسول صلّى الله عليه وآله وارد منزل گرديد و متوجّه شد كه خديجه با كسى سخن مىگويد، فرمود: با چه كسى سخن مىگفتى

خديجه پاسخ داد: با جنين و بچّه اى كه در شكم دارم، سخن مىگفتم؛ چه اين كه او انيس و مونس من مىباشد.

حضرت رسول فرمود: اى خديجه! جبرئيل عليه السلام به من خبر داد كه اين نوزاد، دختر است و خداوند متعال از نسل او امامان و پيشوايان دين را برگزيده است، تا در روى زمين خليفه و براى جهانيان حجّت باشند.

پس زمان به سرعت گذشت و لحظات حسّاس ورود نور از جهان ظلمانى رحم فرا رسيد،

آن گاه خديجه براى زنان قريش پيام فرستاد تا او را در مورد زايمانش كمك نمايند؛ ليكن آنان با طرح سخنانى تلخ و شماتت آميز، از انجام كار اجتناب كردند.

و خديجه سخت دل تنگ شد و در غم و اندوه فرو رفته بود، كه ناگاه چهار زن گندمگون و رشيد وارد منزل وى شدند وگفتند:

اى خديجه! ما از جانب پروردگار، به يارى تو آمده ايم، من ساره همسر ابراهيم و مادر اسماعيل هستم و اين آسيه دختر مزاحم هم نشين تو در بهشت خواهد بود، و آن ديگرى مريم دختر عمران و مادر عيسى است و آن يكى هم، كلثوم خواهر موسى مىباشد.

و سپس آن چهار زن بهشتى در اطراف بستر خديجه نشستند و او را كمك و يارى نمودند تا اين كه ناگهان نور وجود حضرت فاطمه سلام اللّه عليها در حالى كه پاك و پاكيزه بود ديده به جهان گشود؛ و از تشعشع نور جمالش، تمام خانه هاى مكّه را روشنائى بخشيد.

پس از آن، ده فرشته با در دست داشتن ظرف هاى بهشتى و آب كوثر وارد شدند و نوزاد عزيز را غسل دادند و او را با دو پارچه سفيد و خوشبو پوشاندند.

در همين لحظه، نوزاد لب به سخن گشود و شهادت به يگانگى خداوند و رسالت پدرش، حضرت محمّد و امامت شوهرش، حضرت علىّ و يازده فرزندش صلوات اللّه عليهم داد؛ و نام مبارك فرد فرد آن بزرگوان را بر زبان جارى نمود.

و سپس بر يكايك حاضران سلام كرد، پس از آن همچنين ميهمانان تبريك و شاد باش گفتند، و آن گاه از منزل خارج شدند.(8)

زينت منزل يا رضايت خداوند

در روايات بسيارى وارد شده است:

هرگاه رسول خدا صلّى الله عليه وآله از مسافرت مراجعت مىنمود، ابتداء به حضور دختر گراميش فاطمه زهراء سلام اللّه عليها وارد مىشد و دقايقى را در كنار وى مىنشست، تا آن كه جريان غزوه تبوك پيش آمد و حضرت رسول به همراه اميرالمؤمنين علىّ صلوات اللّه عليهما به قصد جنگ تبوك حركت كردند و رفتند.

و حضرت زهراء سلام اللّه عليها خود و فرزندانش را با گوشواره وگردنبند نقره زينت كرد، همچنين روسرى خود را با زعفران رنگ نمود و پرده اى هم براى اتاق تهيّه و آويزان كرد.

و اين حركت بدان جهت بود كه وقتى پدرش رسول خدا و شوهرش اميرمؤمنان از مسافرت و ميدان نبرد جنگ بازگشتند خوشحال شوند.

و هنگامى كه حضرت رسول از مسافرت بازگشت طبق معمول به منزل حضرت زهراء وارد شد؛ و چون آن صحنه را مشاهده نمود با ناراحتى از منزل خارج گشت و به مسجد رفت.

حضرت فاطمه سلام اللّه عليها متوجّه علّت ناراحتى پدرش شد، به همين جهت سريع تمام آنچه را كه براى زينت خود و بچّه ها و براى زينت اتاق تهيّه كرده بود، در آورد و همه آن ها را براى پدرش فرستاد و پيام داد تا آن ها را، به هر كارى كه صلاح مىداند در راه خداوند متعال مصرف نمايد.

موقعى كه آن اسباب و وسايل را خدمت رسول خدا صلّى الله عليه وآله آوردند، حضرت سه مرتبه فرمود: «فداها اءبوها» يعنى؛ پدرش فدايش گردد.

و سپس افزود: دنيا از براى محمّد و اهل بيتش (صلوات اللّه عليهم و نيز براى شيعيانشان) نخواهد بود.

و چنانچه دنيا به اندازه بال پشه اى ارزش مىداشت، ذرّه اى از آن را كافران بهره مند نمى شدند.(9)

مهريّه و جهيزيّه بهترين عروس

در اين كه مهريّه حضرت فاطمه سلام اللّه عليها و نيز جهيزيّه اش چه مقدار و چه وسايلى بوده، بين نويسندگان اختلاف نظر است كه در اين نوشتار اشاره اى به مشهور گفتار تاريخ نويسان مىشود:

مهريّه حضرت فاطمه سلام اللّه عليها: دوازده و نيم وَقيه مىباشد كه هر وَقيه معادل چهل درهم مىباشد، بنابر اين مهريّه آن حضرت پانصد درهم بوده است.

و بعضى گفته اند: چهارصد مثقال بوده، كه هر هفت مثقال، معادل ده درهم مىباشد.

و عدّه اى هم گفته اند: چهارصد و هشتاد درهم بوده است.

صورت جهيزيّه: طبق روايتى چنين آمده است، كه حضرت علىّ عليه السلام شتر خود را به مبلغ چهارصد و هشتاد درهم فروخت و آن را به عنوان مهريّه تحويل رسول خدا صلّى الله عليه وآله داد، و حضرت رسول آن ها را در اختيار عمّار ياسر و بعضى ديگر از اصحاب خود قرار داد تا براى دخترش بهترين عروس دنيا جهيزيّه خريدارى نمايند.

صورت جهيزيّه به اين شرح مىباشد:

1. پيراهن عروس، به قيمت هفت درهم.

2. عبا چادر قُطوانى كوفه اى.

3. پوشيه، براى پوشش صورت از ديد نامحرمان.

4. رو انداز سياه رنگ.

5. تخت خواب، جهت ايمنى از حيوانات گزنده.

6. دو عدد گليم كتانى مصرى.

7. چهار عدد بالش و متكّا، كه درون آن ها از گياهان خشك و خوشبو پر شده بود.

8. يك عدد پرده نازك از جنس پشم.

9. يك قطعه حصير، از اطراف بَحرين قَطَر.

10. دستاس، جهت آرد كردن گندم و.... از سنگ ساخته شده بود.

11. قدح و طشت مِسّى، براى خمير كردن آرد و شستن لباس.

12. ظرف آب مشگ، كه از پوست بزغاله بود.

13. قدحى چوبى براى شير و دوغ.

14. مشگ كهنه، جهت سرد شدن آب.

15. آفتابه و لگن.

16. بستو سبز رنگ، جهت روغن و....

17. كترى سفالى، شبيه آفتابه.

18. فرش از پوست حيوان، جهت نشستن.

19. مشگ آب، براى كارهاى متفرقه.(10)

عروس به سوى حجله يا خانه بخت

در احاديث متعدّدى وارد شده و نيز مورّخين ثبت كرده اند:

چون جشن عروسى حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه عليها برگزار شد و خواستند كه آن عروس بى همتا را به خانه سعادت و بخت ببرند، جبرئيل، ميكائيل و اسرافيل عليهم السلام به همراه هفتاد هزار فرشته در مشايعت آن عروس شركت كردند.

پس مركب حضرت رسول صلّى الله عليه وآله را كه به نام دُلدُل معروف بود آوردند و عروس را برآن سوار نمودند.

و لِجام آن را جبرئيل عليه السلام در دست گرفت و اسرافيل كنار مركب مواظب عروس بود و ميكائيل نيز مِشگ و عنبر دود مىكرد.

هنگام حركت عروس از منزل پدر به سوى منزل سعادت يعنى خانه شوهر جبرئيل تكبير مىگفت و ديگر همراهان و مشايعت كنندگان نيز مىگفتند: «اللّه اكبر».

و از همان زمان بود كه شعار تكبير و صلوات در مجالس عروسى و جشن هاى مذهبى مرسوم گرديد.

در برخى از روايات گفته شده كه در شب عروسى، يك ظرف شير توسّط حضرت رسول صلّى الله عليه وآله براى عروس و داماد فرستاده شد و فرمود كه آن را بياشامند.

و در بعضى ديگر از روايات چنين آمده است كه صبح عروسى، خود حضرت رسول براى عروس و داماد شير آورد و فرمود: بياشاميد.

صبح عروسى، پدر عروس جهت ديدار داماد و عروس به منزل ايشان تشريف آورد و ضمن تبريك و تهنيت و بيان تذكّراتى به هر دو نفر، فرمود:

فاطمه جان! تو را به شخصى شوهر دادم، كه سرور تمام صالحان و نيكان دنيا و آخرت مىباشد.

و سپس خطاب به داماد كرد و فرمود: اين دخترم بسيار عزيز است، پس هر كه او را گرامى دارد، مرا گرامى داشته و هر كه به او توهين نمايد، مرا توهين كرده است.

&nb

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: